Rozważania Duszyczki Irenki na rocznicę Duszków - 1 listopada 2009 :-)
Refleksja na rocznicę
Już dwa lata jestem w
Duszkach... Z całą pewnością, za mały
to okres, by dokonywać jakichkolwiek podsumowań, a jednak, aczkolwiek to NASZA
rocznica, spróbuję…
Naszego Duszka Koordynatora, czyli Duszka Zbyszka poznałam we wrześniu
2007 roku. Obcując z Nim na co dzień (jesteśmy małżeństwem od czterech
miesięcy) widzę dobitnie, jak potrafi „zarażać” innych tym, co dobre,
szlachetne i wartościowe. Zanim się poznaliśmy, każde z nas kroczyło własną
drogą, mieszkaliśmy bardzo daleko od siebie. Spotkaliśmy się, jak się to dziś
mówi - „w sieci” i po krótkim czasie przystąpiłam do Duszków. Nie mogę sobie
wyobrazić życia bez pomagania innym, więc
moja obecność w Duszkach jest niejako naturalną realizacją tej potrzeby.
Wkrótce dołączyłam do Duszków Modlitewnych, a potem zaczęłam pisać do
osób, które zostawiały i zostawiają intencje modlitewne na naszej stronie oraz
innych portalach internetowych (najwięcej intencji, jak dotąd, jest na portalu
Katolik.pl). Nie wszyscy odpisywali i odpisują, ale się nie zrażam. Wiem, że
nie każdy jest w stanie przelać swoje uczucia „do sieci”, niejako podając je do
wiadomości ogółu. Szczególnie wzruszające są podziękowania, w których nasi
Podopieczni mówią, że nastąpiła poprawa relacji w rodzinie, dziecko lub rodzice
wracają do zdrowia… Teraz wszyscy modlimy się za Filipka. Jego Babcia przesłała
intencję wiele miesięcy temu, niemalże od razu po tym, jak się urodził. Potem
nawiązaliśmy kontakt z ciocią Filipka, s. M. Amabilis. Ufamy wszyscy, że będzie
zdrowy, ale „należy się modlić i nie ustawać…”
Nie wszyscy w naszej Wspólnocie są dobrego zdrowia. Każdego dnia kontaktujemy
się z Duszyczką Renią Ślosarczyk. Jest Ona dla mnie przykładem, jak żyć,
ofiarowując całkowicie Bogu swoje życie i cierpienie, jednocześnie w nim się
nie zatracając, działając z Nim, dla Niego i dla innych. Ona też potrzebuje naszej modlitw o to, by
Pan stale trwał przy Niej, by obdarzał siłami i zdrowiem.
Zdążyłam już także poznać bliżej Olę, która jest Siostrą Zbyszka. Po
raz pierwszy spotkałyśmy się … 14 lat temu, a ponownie – w grudniu 2007 (to
zupełnie odrębna historia). Przykład Oli uczy mnie, jak żyć wbrew cierpieniu
fizycznemu, wspierać innych, pomagać, zachowując poczucie humoru i pogodę
ducha.
Nie jestem lekarzem ani pielęgniarką, tylko dziennikarzem i tłumaczem. Dzięki Zbyszkowi, który jest
psychologiem oraz inżynierem, wiem, że można nieść pomoc innym – tak na co
dzień, niekoniecznie wykonując zawód, związany z leczeniem, pielęgnowaniem i
opieką. Nie działam, jak Matka Teresa,
ale jest ona dla mnie wzorem do naśladowania. Tak samo, jak Ojciec Święty Jan
Paweł II, który od pierwszych do ostatnich chwil swego pontyfikatu uczył, jak
kochać i się nie lękać. On też nie mógł dotrzeć do wszystkich, potrzebujących
pomocy i modlitwy, a jednak za życia i po śmierci sprawiał i sprawia, że wiele
osób przez Jego wstawiennictwo u Boga odzyskuje siły i zdrowie.
Pan Bóg jest nieskończenie dobry – doświadczam tego każdego dnia.
Wspiera mnie, gdy pracuję, zajmuję się domem, gdy się modlę. W jednej ze swoich
ulubionych książek z dzieciństwa przeczytałam: „Chcesz być bohaterką? Żyj, jak
należy. A gdy będziesz szła na stracenie, nie popchnij staruszki, nie przewróć
dziecka, nie nadepnij na łapę psu”. Niby łatwe, a jednak wymaga wysiłku,
prawda?
Każdy dzień kończymy ze Zbyszkiem wspólną modlitwą, ogarniając nią
także wszystkie Duszki i naszych Podopiecznych. W Dniu Wszystkich Świętych, w
rocznicę powstania naszej Wspólnoty, będziemy prosić Boga i Wszystkich
Świętych, aby nieustannie trwali z nami i w nas, by pomagali służyć bliźnim jak
najlepiej, by nasi Podopieczni cieszyli się dobrym zdrowiem i długim życiem.
Niech Bóg błogosławi także Wam, Duszki i udziela potrzebnych Łask.
Z darem modlitwy i serdecznymi pozdrowieniami
Duszyczka Irenka
Gdy
oczekujesz pomocy lub sam(a) chcesz innym pomagać. Albo
chciał(a)byś porozmawiać o czymś ważnym lub choćby tylko o
wczorajszym podwieczorku :-) Dla wszystkich, w każdym wieku
- od 0 do 201 lat ;-)
