Od Duszyczki Irenki - styczeń 2014 :-)
Ekstremizm,
nacjonalizm i walka o Ukrainę oraz jak jej pomóc
Szanowni Czytelnicy
tej strony i
wszyscy, którzy się interesujecie sprawami Ukrainy.
„Słowami-kluczami”
ostatnich wiadomości
TV na Ukrainie i o Ukrainie są: „ekstremizm”, „nacjonalizm” , „walka” i
„pomoc”. Oczywiście, w ukraińskich i rosyjskich mediach prorządowych
one mają
nacechowanie wyraźnie pejoratywne.
Kto jest
ekstremistą? To osoba, która walczy
o lepszą Ukrainę, nie chce skorumpowanej i kłamliwej władzy,
protestuje, buduje
w Kijowie barykady, broniąc się, przed natarciem „Berkutu” pali opony,
bierze
do ręki „koktajl Mołotowa”, wykrzykuje hasła „precz z byłym więźniem”
(nawiązanie do przeszłości kryminalnej prezydenta Wiktora Janukowycza).
W
oczach większości społeczeństwa te działania nie są uważane za
przestępcze,
natomiast władza już ukuła określenie „ekstremizm”. Takich osób
pseudo-amnestia
nie obejmie. „Protest pokojowy” – według władz – polega chyba wyłącznie
na
biernym staniu ludzi, śpiewaniu, tańczeniu i czekaniu, aż ich rozpędzą,
używając
gazu lub armatek wodnych, albo może się sami rozejdą.
Drugie bardzo modne
określenie – to
nacjonalizm. Owszem, są na Ukrainie środowiska nacjonalistyczne, dla
których
Stepan Bandera nadal jest autorytetem moralnym. Przoduje w tym tzw.
„Prawy
sektor”, podejmujący w Kijowie działania bez uzgodnienia z opozycją.
Takie
radykalne ruchy skrajnie prawicowe są w każdym zakątku Europy i nawet
świata.
Nie dziwi mnie jednak, że po ponad dwu miesiącach protestów emocje
wielu osób
przeszły w stan wrzenia. Najpierw się ludziom mówi, że się podpisze
porozumienie o wstąpieniu do UE, po czym się z niego wycofuje. Po
jakimś czasie
dwukrotnie się naciera na protest zupełnie pokojowy. Uchwala się
ustawy,
ograniczające wolność obywatelską. Potem, gdy następuje zaognienie
sytuacji,
padają pierwsze ofiary. Anioł by się zdenerwował. Całe zło tej sytuacji
chce
się zwalić na skrajnych nacjonalistów, którzy jak karaluchy okupowali
już cały
Zachód i Centrum Ukrainy, w co człowiekowi, mającemu jakieś podstawowe
wiadomości z geografii i historii, trudno uwierzyć. Powtarzam,
nacjonaliści nie
są bez winy, wiadomo jednak, dlaczego sytuacja jest teraz taka, a nie
inna.
Ponadto, na Ukrainie mieszka cały wachlarz narodowości – Polacy,
Rosjanie,
Ormianie, Tatarzy, Żydzi, Niemcy, Białorusini, Mołdawianie – czy to też
„nacjonaliści” i „banderowcy”? Są także Ukraińcy, którzy, nie popierają
władz,
ale ideologii Bandery i UPA nigdy nie uznają za swoją. Ich też należy
pozbawić
wsparcia?
Trzeci wyraz – to
„walka”. Wiadomo,
najpierw były protesty bierne – czyli stanie, krzyczenie, śpiewanie i
tańczenie. Niestety, żaden zdrowo myślący człowiek nie wytrzyma tak dwu
miesięcy – tym bardziej zimą. Z czasem nastroje zaczęły się
radykalizować –
poszły w ruch wspomniane opony i „koktajle Mołotowa”, ponieważ ani
władze, ani
formacja specjalna „Berkut” (vide pol. ZOMO) nie miały zamiaru ani
ustąpić, ani
się przejąć losem osób protestujących, ani tym bardziej spełnić ich
żądań
(dymisja rządu, parlamentu, prezydenta, powrót do negocjacji o
przystąpieniu do
UE, z czasem pojawiło się też żądanie o zmianie Konstytucji w taki
sposób, był
pełnomocnictwa prezydenta kraju były ograniczone – Partia Komunistyczna
Ukrainy
oświadczyła ostatnio, że chce kraju bez prezydenta). Ludzie by nie
postulowali
tego całego „wachlarza”, gdyby rozmowy na szczycie UE w Wilnie miały
inny
przebieg. Prezydentowi się wydaje, że ma podpisaną z ludźmi umowę na
czas
nieokreślony, ale tak nie jest. Rządzący na Ukrainie podejmują walkę z
protestującymi. Są porywani i wywożeni gdzieś daleko za Kijów, bici,
katowani(o
ofiarach śmiertelnych już napisałam). 72-letni dziadek, który
zaatakował
„Berkut” reklamówką z artykułami spożywczymi, najpierw został wtrącony
do
aresztu śledczego, teraz jest w areszcie domowym. „Amnestia warunkowa”
prawdopodobnie go nie obejmie, bo nie stał biernie i nie czekał, aż go
zatłuką.
Jednocześnie organa władzy są bierne, gdy idzie o zachowania dresiarzy,
nazywanych „tituszkami” – niszczą mienie i biją ludzi kijami.
Wreszcie słowo
„pomoc”. Wiadomo, może
być różna. Mogą to być negocjacje o tym, co dalej z Ukrainą, może to
być pomoc
charytatywna, pomoc modlitwą. Boli mnie, gdy czytam: „banderowcom nie
będę
pomagał” – wygląda na to, że jak Ukraina długa i szeroka, jest
opanowana przez
„bandytów” – vide „ekstremistów”, vide „nacjonalistów”. Nie wiem, czy
Polacy by
się ucieszyli, gdyby – nie daj Boże – się znaleźli w podobnej sytuacji,
a
pejoratywne określenia i wypominania zaczęłyby padać np. ze strony
Niemców. Nie
można całego pięknego dziedzictwa Ukrainy i Polski sprowadzać do
Bandery,
Wołynia 1943, Akcji Wisła i podziału na „Lachów” i „rezunów”, tak jak
się nie
sprowadza współpracy Polski z Niemcami wyłącznie do wojny i obozów
koncentracyjnych. Może się mylę, ale pewnie ma na to wpływ „stan
posiadania”
sąsiada i jego znaczenie na arenie międzynarodowej…
Aby wyeliminować te
wszystkie negatywne
zjawiska, potrzebna jest nie tylko zmiana władzy i kierunku działań,
ale także
zmiana nastawienia. Trzeba pokazywać Ukraińcom, że można być patriotą,
nie
będąc „dresiarzem” czy skrajnym nacjonalistą. Trzeba z nimi o tym
rozmawiać.
Trzeba wspierać – wiele osób w Polsce ma już na Ukrainie kontakty
indywidualne
czy z instytucjami, które są dalekie od tego, by popierać tamtejszych
rządzących (oczywiście, prezydent Janukowycz i jego Partia Regionów
mają tzw.
„twardy elektorat”, który należy szanować). Jeżeli ktoś może –
przekazać dary
(ciepłe ubrania, koce, buty, środki medyczne, artykuły spożywcze),
wpłacić
pieniądze na konta charytatywne, czy po prostu usiąść i ciepło pomyśleć
o tych,
którym jest teraz bardzo zimno i którzy się zwyczajnie boją o jutro.
Piszę te słowa nie
wiedząc, jaki będzie
dla Ukrainy dzień jutrzejszy. Wiem, że wszystko w rękach Boga. On
pomoże
ludziom walczyć o wolność, której potrzebują, jak świeżego powietrza.
Także o
wolność od pejoratywnych określeń, „łatek” i bezpodstawnych oskarżeń.
W załączeniu –
wiersz, napisany przez
młodą poetkę z Ukrainy, który stał się hymnem walczących na Majdanie i
ul.
Hruszewskiego w Kijowie. Spróbowałam go przetłumaczyć.
МАМО,
Я - ЕКСТРЕМІСТ
!
Нас вчора
травили газом,
Та я
не боявся впасти –
у мене
тепер є вісь.
Мамо, я - екстреміст!
Бо брат мій, що прагнув волі,
Стояв на морозі голим,
та поглядом линув ввись.
Мамо, я -
екстреміст,
Вдихаю дими Майдану,
Життя своє, Богом дане, г
артую під кулі свист.
Мамо, я -
екстреміст,
І шля'ху назад не буде,
Бо в моїх пробитих грудях
гуркоче, мов грім -"Борись!".
Мамо, я -
екстреміст,
Я кров'ю cкропив землицю,
Вірю -
мені проститься
завтра, а чи колись.
Мамо, я -
екстреміст,
Я вже не боюся смерті.
Війна потребує жертви...
Рідна моя, молись
!!!
Źródło:
http://www.poetryclub.com.ua/getpoem.php?id=475063
Autor: Walkiria
http://www.poetryclub.com.ua/author.php?id=9070
MAMO, JESTEM
EKSTREMISTĄ!
Mamo, wczoraj
nas truli gazem.
Nie bałem się,
że upadnę,
Mam w sobie
prawdę ognistą,
Mamo, jestem
ekstremistą!
Brat mój, co
wolności pragnął,
Był bity na
mrozie, nagi,
Ale patrzył w
dal świetlistą.
Mamo, jestem
ekstremistą!
Wdycham tu dym
Majdanu,
A życie przez
Boga dane,
Doceniam, gdy
kule świszczą.
Mamo, jestem
ekstremistą!
Drogi odwrotu
nie będzie,
Bo we mnie
dosłownie wszędzie
Grzmi:
„Walczysz o wolność przyszłą!”
Mamo, jestem
ekstremistą!
Krew moja jest
Twoim płaczem,
Wierzę, że Bóg
przebaczy,
Może jutro lub
w życiu przyszłym.
Mamo, jestem
ekstremistą!
I śmierci się
już nie boję,
Bo wojna wymaga
ofiar…
Módl się, a nas
nie zniszczą…
Mamo, jestem
ekstremistą!
Irena Kulesza
Duszyczka Irenka
Gdy
oczekujesz pomocy lub sam(a) chcesz innym pomagać. Albo
chciał(a)byś porozmawiać o czymś ważnym lub choćby tylko o
wczorajszym podwieczorku :-) Dla wszystkich, w każdym wieku
- od 0 do 201 lat ;-)
